انجام کارهای موازی برای مغز مفید است یا خیر؟
شاید شما هم از جمله کسانی باشید که با افتخار، اعلام می‌کنند که می‌توانند چند کار را همزمان انجام دهید. بسیاری تصور دارند این که می‌توانند چند کار را همزمان انجام دهند به این معنی است که قدرت و توانایی ذهنی بالایی دارند، شاید از این که همزمان با صحبت تلفنی، پیامک دوست تان را هم جواب می‌دهید، احساس غرور می‌کنید. شاید احساس خوبی دارید که چند پنجره‌ی همزمان روی دسکتاپ شما باز است و همزمان با پاسخ دادن به ایمیل‌ها، با دوستان خود هم چت می‌کنید؛ در حالی که یک متن را می‌خوانید حواستان به موبایل و پیام‌هایی که می‌رسد هست و یا همزمان با چک کردن تلگرام، اینستاگرام و ایمیل…تلویزیون نگاه می‌کنید یا در خیابان راه می‌روید.
می‌گویید: «از ابتدا حواسمان به همه‌جا بوده و هست»
برداشت ظاهری و اولیه از این جملات نشان از توانایی تمرکز بالا و ذهن منسجم و قوی دارد، اما کمی بیشتر تامل در این مسئله و نیز به واسطۀ پژوهش‌های انجام شده، ثابت شده است که تصور افراد از این توانایی سرابی بیش نیست. تمام شدن یک فعالیت (مهم نیست که کوچک باشد یا بزرگ) در ما احساس رضایت ایجاد می‌کند. اگر بخواهیم احساس رضایت را به شیمی بدن ترجمه کنیم، باید بگوییم که وقتی یک کار خیلی کوچک را هم انجام می‌دهیم، هورمون دوپامین (مربوط به لذت دستیابی به هدف) در بدن ما ترشح می‌شود.
کسی که با خودش قرار می‌گذارد یک ساعت تمام به مطالعه بپردازد، تنها پس از تمام شدن آن یک ساعت و احساس این که توانسته به هدف خود دست پیدا کند، باعث ترشح دوپامین می‌شود. اما اکنون فرد دیگری را در نظر بگیرید، که یک پاراگراف می‌خواند و سپس گوشی خود را چک می‌کند، یک مسیج جواب می‌دهد و همزمان نیز به صحبت‌های همکار خود گوش می‌دهد. ایمیل جواب می‌دهد و تلویزیون هم نگاه می‌کند. فرد طی این مدت، کاهش جدی IQ را تجربه می‌کند. به‌طوری که کاهش توانایی مغزی آن‌ها را (هنگام انجام چند کار همزمان) می‌توان با یک شب بیداری کامل یا استعمال ماری جوانا معادل دانست.
در حقیقت فرد با تمرینی نادرست باعث کاهش دقت عمل مغز می‌شود و ذهن را دچار آشفتگی می‌کند. با این حال ذهن به علت هوشمندی بالایی که دارد سعی می‌کند خود را با شرایطی که در آن قرار دارد هماهنگ کند،اما به ناچار با خطاهایی مواجه می‌شود که به شکل‌های مختلفی بروز می‌کند.
- ایجاد خستگی زودرس برای فرد
- ذخیره شدن اطلاعات در بخش‌های نامربوط و نادرست(مغز را در بازیابی اطلاعات با سختی روبرو می‌کند و به مرور فرد را به این نتیجه می‌رساند که هر چه تمرین می‌کند فایده‌‌ای ندارد و اطلاعات در ذهنش پراکنده است.)
- ترشح هورمون‌هایی که فرد را برای مواجهه با شرایط تهدید آماده می‌کنند و فشار زیادی به مغز وارد می‌کند.
فرد به مرور زمان و با افت در برخی توانایی‌ها به خصوص حافظه و دقت پی به مشگل خود برده و به دنبال درمان می‌گردد.
با تمرین و عادت دادن ذهن خود برای انجام کار‌ها و برنامه‌ریزی زمانی درست و نوشتن فهرستی منسجم فعالیت‌های خود را انجام داده و کارکرد‌های طبیعی و فوق‌العاده خود را نشان دهد.
