یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در بین دانش آموزان «اختلال در توجه» است. بسیارشاهد دانش آموزانی با ظرفیت هوشی بالا اما دامنۀ توجه اندک بوده‌ایم.
یکی از اصلی‌ترن عوامل یادگیری، توجه و تمرکز حواس است. بدین منظور، مهم ترین وظیفه و مسئولیت آموزش و پرورش در خصوص مربیان، برنامه‌های آموزشی جلب توجه کودکان و دانش آموزان در قبل و حین آموزش است. گوش دادن یکی از مهم‌ترین مهارت‌ها و رفتار‌های مطلوب برای افزایش دقت و تمرکز است.
اختلال کم توجهی غالباً با رفتار «بیش‌فعالی» و «زودبرانگیختگی» تشخیص داده می‌شود و این اختلال در گروه سنی 8 تا 10 سال شیوع بیشتری دارد و اگر این اختلال در سنین زیر 7سال تشخیص داده شود، نشانگر شدت آن است و جدی‌تر و قابل ملاحضه‌تر است. مطالعات و تحقیقات انجام شده نشان از آن دارد که کودکان و دانش آموزانی با این رفتار غالباً از نظر مهارت‌های اجتماعی و اعتماد به نفس و عزت نفس با مشگل مواجه‌اند. وقتی این کودکان به دلیل عدم مهارت‌های لازم توانایی ارتباط موثر با هم‌سالان خود را ندارند بالطبع دچار یاس و سرخوردگی شده و وجودشان را احساسات منفی و ناخوشایند در برمی‌گیرد و همین احساس ناخوشایند و بازدارنده موجب تضعیف حس اعتماد به نفس و افزایش ناتوانی‌ها و اختلالات رفتاری آن‌ها خواهد شد.
علی رغم فراوانی مطالعات و تحقیقات به عمل آمده در این زمینه، متاسفانه تاکنون به طور قطع و یقین علت یا علل این پدیده مشخص نشده است و احتمالاً عواملی نظیر عامل ژنتیکی، شرایط بارداری و یا شرایط زیستی فردی موجب این اختلال می‌شود.
«بیش فعالی» و «زودبرانگیختگی» به تنهایی از موانع موثر در توجه و فرآیند یادگیری هستند. تقویت تفکر و اندیشیدن و خوشتن‌داری و کنترل رفتار و حرکات گام موثری در کنترل این رفتار و اختلالات محسوب می‌شود و از طرفی اعمال هر نوع رفتار پرخاشگرانه و تنبیهی موجب تشدید رفتار‌های زاید و اختلال بیشتر می‌شود.
