قضاوت كردن بر رفتار و گفتار ديگران از زشت ترين و آزار دهنده ترين ناهنجاري هاي رفتاري است، اما بيشتر اوقات آگاهانه يا نا آگاهانه مرتكب آن مي شويم.
گاهی اوقات افراد به طور غیر‌ارادی کارهایی انجام می دهند که ممکن است به نظرتان امری خطا و حتی مایه شرمساری باشد. با اینکه عمل آن ها ممکن است اشتباه باشد، اما مهم است که تنها به خاطر این مسئله در موردشان قضاوت نکنید. مطمئنا آن ها خصلت های اخلاقی خوبی هم دارند که شما هنوز آن ها را ندیده اید.
کار راحتی است که بخواهید درباره کسی یا چیزی قضاوت کنید، اما توجه به این نکته حائز اهمیت است که این کار می تواند مانع برقراری ارتباطی مطلوب شما با دیگران و امکان تجربه موارد جدید شود؛ هرچند که در اکثر موارد قضاوت در مورد افراد پیرامون می تواند به نوعی باعث ایجاد آرامشی زودگذر در شما بشود. خوشبختانه شما می توانید با تغییر زاویه دید و روشن فکری بیشتر یاد بگیرید که کمتر در مورد دیگران قضاوت کنید.
برانگیختگی شدید و قضاوت کردن باعث می شود که پرداختن به توصیف در یک موقعیت دارای تعارض مشکل باشد. قضاوت کردن در مورد شرایط، افراد یا اعمال آنها منجر به این می شود که آنها خوب یا بد تلقی شوند. مشکلی که در قضاوت کردن وجود دارد این است که منطق به ما می گوید موارد اشتباه باید متوقف شوند و چون موقعیت هایی که راجع به آن قضاوت می کنیم، موقعیت هایی هستند که آنها را دوست نداریم، تمایل ما این است که آنها را متوقف کنیم یا تغییر دهیم اما ممکن است لزوماً هم اشتباه نباشند.
گاهی نیز در مورد خودمان قضاوت می کنیم. این کار می تواند به صورت یک پرگویی مداوم در ذهن و با عدم تأیید همراه باشد که واکنش هیجانی منفی و ناراحتی زیادی را ایجاد می کند.
زمانی که قضاوت کردن و پیش داوری در میان زوجین اتفاق می افتد غالبا پای شک و بدبینی و حسادت در میان است. گاهی افکار منفی چنان به سراغ یکی از همسران می آید که رفتارهای ساده و معمولی همسرش را قضاوت کرده و برداشت هایی را انجام می دهند که خود می پسندد و یا اشتباهی در گذشته را همواره به خاطر سپرده و هر عملی را که در آن راستا باشد سوء برداشت می کند.
