سازگاری یک نوع رفتار است. یک نوع رفتار آموختنی که در آن فرد به محرک‌های محیط رو به روی‌اش توجه کرده و بر اساس آن تصمیم به یک رفتار اثربخش می‌گیرد. مثال ساده‌اش ترافیک است. شما در یک ترافیکِ طولانی و اعصاب خرد‌کُن می‌توانید رفتار سازگارانه یا سازش مآبانه داشته باشید.
سازش مآبانه‌اش این است که تا خودِ مقصد بد و بیراه بگویید و حرص ترافیک را بخورید؛ و سازگارانه‌اش این است که تا مقصد مثلاً یک قصه‌ی صوتی یا یک قسمت از پادکست محبوب‌تان گوش دهید. اگر موقعیت را کمی لذت بخش و مثمر ثمر پایان برسانید، سازگاری کرده‌اید.
